Als kind kon ik uren in de zetel zitten om een boek te lezen en vervolgens weg te dromen in het verhaal dat zich in mijn verbeelding afspeelde. Op deze manier beleefde ik elk boek als mijn eigen verhaal en belandde ik in een nieuw avontuur zodra vreugde me aanspoorde om het nog eens te lezen. De eerste jaren op school voltrokken zich dan ook op basis van deze belevingen, omdat ik nog geen afstand hoefde te nemen van de vele dimensies die tot mijn verbeelding spraken. Door de vreugde die hieruit voortvloeide bleef ik het kind, dat zich niet door de logica van het rationele denken van de wijs liet brengen. Hoe blij was ik, toen de boeken van Karl May werden verfilmd en mijn verbeelding door die beelden aan kracht toenam.
Op regelmatige basis maakte ik contact met de mooie verhalen uit de Bijbel, die door mijn ouders werden voorgelezen. Elk verhaal kwam in mijn verbeelding tot leven en vertoonde me een schouwspel waar ik zelf aan deelnam. In deze onbezorgde tijd voelde ik me een tijdreiziger, die niet was gebonden aan de levensopvatting van mijn omgeving, omdat ik nog niet verantwoordelijk werd gesteld om mijn leven daar op af te stemmen. Het geloof van anderen was voor mij de basis, om los van tijd en ruimte mijn eigen leven te kunnen leiden en door die natuurlijke vrijheid mezelf vorm te geven. In mijn leven speelde tijd geen rol en richtte ik me op de veranderingen in sfeer, die me bewust maakte om na het spelen naar huis te gaan of als ik de behoefte voelde om van richting te veranderen. Elke werkelijkheid die als vanzelfsprekend werd aangenomen vormde een poort naar een andere realiteit, waardoor het noodlot geen vat op me kon krijgen. Tijd was geen rechte lijn tussen een begin en het einde, waardoor mijn leven niet door eenvormigheid kon worden bepaald. In elke cirkel kon ik een andere ervaren, waardoor mijn vrije wil zich bewust kon conformeren met een zienswijze die niet resoneerde met die van mij.
Comentarios