Wijsheid is een zaadje is, die weet wat hij is en daardoor het leven accepteert om invulling te kunnen geven aan zijn bestemming. Het zaadje is de belichaming van volledigheid en zal gedurende zijn reis naar volwassenheid onaantastbaar blijven als de bron van alles wat is. Wijsheid spreekt niet over zichzelf, maar beschouwt het leven als een reis om zichzelf te ontdekken in alles wat leeft. Het weten leeft in een volwassen lichaam als het kind dat niets weet. Het kind erkent haar afhankelijkheid, waardoor ze kan zijn wat ze is zonder zich te moeten compromitteren om te doen wat haar geen vreugde schenkt. Die afhankelijkheid is namelijk niet verbonden met de fysieke wereld, maar met de boodschappers van haar ziel, die als het vuur van passie door haar heen stromen.
Wijsheid is als openbaring geen eindstation, maar het begin van een reis naar onbekende gebieden die nog niet in kaart zijn gebracht. Het kind is de vreugde van het hart, waardoor de geest zijn avontuurlijke natuur bewust kan worden en kan zingen zoals hij gebekt is. Als het roodborstje tik ik tegen het raam om je ogen te openen, waardoor je kunt luisteren naar mijn lied en ik mijn vreugde me je kan delen. Door je aandacht voor mijn lied maak ik een herinnering in je wakker, die je in contact brengt met het kind dat jij bent. Op het moment dat ik me laat zien vindt er een synchronisatie plaats tussen kijken en luisteren, waardoor er een onbevangenheid vrij komt die de volwassene herenigt met het kind. Het kind is mijn muze en in mijn lied beschrijf ik haar eerste jaren in een menselijk lichaam, die significant zijn voor haar verdere leven.
Uit het boek: 'Door de ogen van het kind'
Comments