Er is zo veel te vertellen en zo weinig te begrijpen. Van de natuurlijke wereld zijn het de dieren die tot onze verbeelding spreken. Veel dieren hebben adembenemende kleuren, waarvan er zelfs van kleur kunnen veranderen. De natuur spreekt een taal die alleen het hart kan verstaan en die alleen gezien kan worden via verbeelding. De natuur is in staat het verstand te verbijsteren. Het verstand kan niet worden stilgelegd, maar het is wel mogelijk om het verstand niet de volle aandacht te geven, waardoor het leven haar magie kan manifesteren. Het vergt een enorme discipline om de geest niet te vereenzelvigen met het gezonde verstand en deze autonome kracht niet te beschuldigen van ongehoorzaamheid, zodra hij het ongewone wil betreden. De luide stem van de ratio is in wezen de sociale controle van de collectieve geest, die bang is dat een individu besluit om zijn eigen weg te bewandelen. Het vereist een sterk geloof in het recht op autonomie om de geest met het hart in verbinding te brengen en te ervaren, dat je vanuit die eenheid je eigen scheppingskracht kunt gebruiken. Deze nieuwe manier van denken druist in tegen de enorme ontwikkeling van het begrijpend denkvermogen, die ons heeft gevormd. Als het ware voert dat vermogen een constante revolutie tegen zijn ‘natuurlijke’ vermogen om het leven te kunnen ervaren.
Uit het boek: 'De zoektocht naar een visioen'

Comentarios