Hoe kunnen de vele reïncarnaties van invloed zijn op ons voedingspatronen en op de intolerantie voor voeding
De voorbije week stond voeding in mijn praktijk centraal, beter gezegd de intolerantie voor voeding en het eetgedrag van de mens. Het laatste decennium komen er steeds meer voedingsallergieën en intoleranties voor dan ooit tevoren. Zelf heb ik van geboorte een melkintolerantie, wat me nul tolerant maakt voor melk en melkproducten. De de laatste jaren kamp ik met producten als zetmeel, gluten en granen. Er zijn vele oorzaken van darmklachten en overprikkeling van de darmen, zeker als je hoog sensitief bent. Ik verving jaren geleden brood voor beschuit en heel af en toe getoast brood, wat wel hielp maar waar mijn maag en buik zich toch nog ongemakkelijk bij voelden. Ik zorgde ervoor dat ik zo weinig mogelijk geraffineerde suikers at en aardappelen werden beperkt tot het minimum. Dit hielp wel en na een periode had mijn lichaam geen behoefte meer aan lege calorieën. Toch bleef ik kampen met een traag verteringssysteem en besefte dat mijn eetpatroon nog steeds niet op punt stond. Wat me ook opviel was dat ik in landen als Mexico en Thailand geen problemen had en mijn energie en darmproblematiek al na enkele dagen verbeterde. Wat was de connectie met deze landen? Waarom had ik daar geen problemen en hier wel? Mijn gidsen merkten al deze worstelingen op en ik kreeg meer duidelijkheid over de ziel, het cel- en DNA-geheugen en de vele incarnaties van de ziel in een mensenlichaam. Ze zonden me eerst een visioen en daarna een droom.
Visioen
Bij de eerste nevelen van het ochtendgloren werd ik wakker en genoot ik van de eerste zonnestralen die door de mist heen braken. Ik hou van het mystieke van mist in de ochtend. Ze herinneren me aan de vervlogen tijden, waar ze gezien werden als dimensionele poorten tussen het heden en verleden. Raaf maakte zijn opwachting in mijn bewustzijn, mijn bondgenoot in mijn reizen tussen de dimensionele poorten van licht en donker. Ik voelde een vage spanning op mijn voorhoofd, die langzaam uitgroeide tot een stevige hoofdpijn. Mijn lichaam voelde niet goed, alsof de energie uit mijn lichaam verdwenen was. In mijn onderbuik voelde ik een vaag gevoel van spanning. Samen met mijn man genoot ik van een kopje koffie en vertelde hem dat er ‘iets’ niet ‘koosjer’ was, een woord dat enkel maar van mijn gids Ismaël afkomstig kon zijn.
Voor mijn ogen manifesteerde zich een dichte mist. Die mist scheurde open en Ismaël maakte zijn opwachting en ik zag hem goedmoedig naar me lachen. "Trek die nevel nu maar verder open”, vertelde hij me en ik voelde hoe hij me in een lichte trance had gebracht, waardoor ik de mogelijkheid kreeg om mijn bewustzijn te verplaatsten doorheen tijd en ruimte. Iedere vorm van ruimtelijk bewustzijn viel weg. Door mijn gids werd een opening gecreëerd en hij nodigde me uit om er doorheen te wandelen. Ik zag mezelf staan in het midden van mijn heilige ruimte, daar waar droomwandelingen mogelijk zijn.
Via de poort stapte ik terug in de tijd. Ik bevond me opnieuw in de provincie Drenthe, bij een hunebed waar mijn mentor Wim (nu overleden) me 6 jaar geleden introduceerde in de werelden voorbij tijd en ruimte. Wim begroette me niet, maar keek star vooruit. Ik volgde zijn blik en opnieuw werd mijn blikveld ruimer gemaakt. We stonden op één van de vele leylijnen die het mogelijk maakten om door tijd en ruimte naar vorige incarnaties te reizen. Het beeld dat voor mijn ogen verscheen was een tarweveld. Ik zag hoe het hele veld in brand werd gestoken om het koren, dat besmet was met moederkoren, te vernietigen. Ik voelde hoe velen ziek waren geworden van dat graan, dat als de graanschuren in beeld werden gebracht. Het visioen verdween en verwonderd keek ik naar Ismaël. In een seconde begreep ik wat hij me wil vertellen. Het was lang geleden dat ik een regressie had gehad en langzaam kwam ik terug bij mezelf, met het bewustzijn dat mijn gids en mijn zielsessentie me wilde vertellen. Mijn gevoeligheid voor granen en tarwe zit in mijn energetisch DNA, waardoor ik in dit leven mogelijk een intolerantie hiervoor heb ontwikkeld.
De droom
In mijn droom bevond ik mij in India. Ik was in het gezelschap van enkele reisgenoten. We zaten buiten en alles was stoffig en droog. Schuin tegenover mij zat mijn reisgids. Een Europees ontbijt werd in de vorm van Croissants geserveerd. Ik weigerde deze voeding tot me te nemen, wetende dat dit me ziek zou maken. Een vrij corpulente heer en dame van duitse origine namen plaats, waardoor de ruimte die voor mij beschikbaar was veel kleiner en nauwer werd.
De gids had een telefoon in haar handen, maar haar aandacht was op mij gericht. Ik wandelde naar de enige stoffige weg die er was en zag een gezelschap op twee olifanten verschijnen. De eerste olifant was rijkelijk versierd en de andere sober. Er vond een huwelijk plaats. Achter de twee olifanten was er nog een hele karavaan van mensen, die stapvoets volgden en ik werd meegesleurd door die menigte.
Nieuwsgierig volgde ik en we hielden halt bij een witte ronde poort. In het midden van deze poort bevond zich een bad. Je kon er niet omheen en wilde je door de poort, dan moest je gereinigd worden. Plots stond de gids opnieuw naast me en vertelde me dat het belangrijk was dat ik in het water volledig ondergedompeld zou worden. Ik stapte het water in en liet me zuiveren, en stapte door de poort van licht. Ik werd wakker.
Dit huwelijk stelde het heilige huwelijk voor tussen het mannelijke en vrouwelijke, maar gaf ook de extreme werelden van schaarste en overvloed weer. Ook voelde ik hoe ik hier ooit geleefd en gewoond moest hebben. India en de rijstcultuur. Maar hoe kon ik de samenhang vinden tussen droom en visioen? Eigenlijk was het heel gemakkelijk.
Het leven in Drenthe gaf weer dat mijn zielsbewustzijn zich het moederkoren herinnert en hierdoor op een onbewuste manier reageert op graan en meelsoorten. (De weigering om Croissants te nuttigen). De weigering van mijn lichaam om tarwe en andere granen toe te laten komt door deze ziels-herinnering. De kleine en nauwe ruimte, die in mijn droom voor mij beschikbaar was betekende, dat het grootste gedeelte van onze voeding niet meer puur en onbewerkt is, waardoor de keuze in voeding erg beperkt is.
Als we als ziel indalen en opnieuw geboren worden, nemen we de herinneringen van onze vele incarnaties met ons mee in ons ziels-geheugen. Daar er een samensmelting plaatsvindt door lichaam en ziel worden onze cellen en DNA hier ook mee verbonden, waardoor het lichaam kan reageren op herinneringen van de vele levens die we gehad hebben.
Tijdens de geboorte wordt het energetisch lichaam, de ziel en het zielsbewustzijn verbonden met het fysieke lichaam. Onze ziel heeft een energetisch cel geheugen en herinnert zich de slechte kwaliteit van graan en meel. Deze herinneringen vermengen zich met het fysieke lichaam, waardoor het lichaam reageert.
Tijdens mijn leven in Indonesië was ik gewoon om rijst te eten. In rijst zitten geen gluten die mijn lichaam schade kunnen toebrengen waardoor mijn lichaam hierop positief reageert.
Comments