Door mijn verbeelding kreeg ik zicht op de gebaande wegen en keek ik met verwondering naar de eenduidigheid van leven, waar vrijheid was gekaderd door lage muurtjes die als omheining dienst deden. Mijn plezier haalde ik uit de gebalanceerde sprongen, om van het ene muurtje naar het andere te springen en de oneffenheden te ontdekken die me uit evenwicht brachten. Door deze vreugde kon ik de voorgeschreven regels volgen, waardoor het me ontging dat mijn omgeving de afslag had genomen en ik alleen achterbleef. Op deze manier kreeg ik zicht op het web van vaste waarden en onwrikbare normen, die als onbetwistbare wegwijzers mijn weg hadden uitgestippeld om als individu van nut te kunnen zijn. Door mijn verbeelding had ik vrede gekregen met deze manier van leven, waardoor ik uiting kon geven aan mijn geloof en het vertrouwen groeide om mijn gedrag daarop af te stemmen.
Elk moment dat ik alleen was schonk me de mogelijkheid om in mezelf te rade te gaan en te ontdekken wat me te doen stond. Het gemak van de relatie met mijn gidsen werd een bron van inspiratie, om in mijn verbeelding de strijd te ontbinden met de contacten, die mij door middel van dualiteit hun wil probeerden op te leggen. Mijn innerlijke vrede groeide, waardoor ik begon te beseffen dat alleen ik mezelf kende en dat het geloof in mezelf een uitstraling werd die rust bracht. Door de aandacht voor mezelf ontdekte ik het leven voorbij het bekende en ging ik op avontuur naar het onbekende, waardoor het buitengewone zich kon openbaren. Hierdoor konden mijn vragen zich vrij bewegen om me naar de antwoorden te leiden, die door mijn onverdeelde aandacht tot leven kwamen.
Comments